بـعـضـی حـرف هـا گـفـتـنـی نـیـست ، نـوشتـنـی نـیـسـت . . .
بـغـض کـردنـیـست ، گـریـستـنـیـست ، زار زدن می خـواهـد !
+
فقط مـی تـوانی گــوشـه ای زانـو هـایـت را بـه بـغـل گـیـری
بـغضـت را بـشـکـنـی،
و هـمراه با اشـک هـایـت زیر لــب "کـربـلا کـربـلا" گـویــی . . .
کم کم مسافران راهی می شوند ،
من می مانم و حسرت یک زیارت اربعینت...
شیرین تر از نگاه تو بر دل ندیده ام در عمر
ای وای بر دلی که فروشد نگاه تو...
پــس تــو کـجــایـی؟!
+أیـن بـقــیـةالـلــه . . .
مــن... پـایـیــز !
تــو... آســمـان !
چــشـمــانـم... بــاران !
چـشــمـانـت... بــاران !
بـه دو عــالـم نـفــروشـم غـمِ جــان ســوزم را
کـه تـپــش هـای دلــم از غــم تـو اربــابـــ اسـتـــ . . . .
السلام علیک یا اباعبدالله
+ هـــوای تـــ♥ــو از ســـر نـمـــی رود جـــانــآ
ای تـــو نـزدیــکـتـــر از نــزدیـکــان !
دوریـتــــ داغ بــزرگـیــسـتــــ ؛ بــزرگـــ . . .
پی نوشت: هــر چـه خــواهـی بـــه روی چـشــمـــانــم، فـقــط آنـجــا، کـنــار خـود، جــایــم ده
+ ای وای به مـن اگــر ز تـــ♥ــو دور شــوم
وقـتــی نـبـــاشـــی در دلــــم
چـــه تـنــگــــ مـی شــود . . .
+ دلـــی هــوایـیِ تـــ♥ــوســـتــــ . . .
• بــه بـــالـیــنـم بـیــا امــّــا
• • دوایــم را نـیــاور بـــا خــودتـــــ / شــــاهــا . . .
{[[[ درد هـایـم بــه تـــو نـزدیــکـــ تـرم کــرده طـبــیـبــــ ؛ حــرفـم ایـــن اسـتــــ کــه یـکـــ وقـتــــ مــداوا نـشـــود -> شاعر : محمد سهرابی ]]]}
+ هـــوای تـــ♥ــو از ســـر نـمـــی رود جـــانــآ
دلــم تــنــگـــــ اسـتـــــــ
دلــ ـ ــم تـ ـکــ ــرار بـــ ــی فــ ــرجــ ــام و ســخـتـــــ لـــحــ ـ ــظــه هـــا گـــشـتــه ســتــــ و تــکــــرارِ نـبـــود تو...
دلـــم تــنــــهـاســتـــــ / تــنـگــــ اســتـــــ . . .
ماندی
اما من رفتم
_
و حال
مــی خــواهـم
بـمــانـم :
بــا تــــو . . .
+ بــا مـــن مــی مـانـــی خـــدا ؟!
بیهوده نبود
که امروز
دلم گرفته بود
بیهوده نبود / شاید برای خاطر تو گرفته بود / شاید برای خاطر من
دلــــــم را بـــــا آرزوی بــیـــشــتــر مــــانـدنــتـــــ خــــوش کــــــرده ام
امـــــا مـــی دانـــــم
تـــــــو، مـــانــنـد ابــــــر، ســریــع مـــــی گـــذری*
ای مــــــــاه خــــدا . . .
*الفرصةُ تَمُرُّ مَرَّ السَّحاب، فانتَهزوا فُرَصَ الخَیر
فرصت ها چون ابرها می گذرند، پس فرصت های نیک را غنیمت شمارید.
(نهج البلاغه، حکمت 21)
پی نوشت:
کـــــاش بــیـــشــتـــر مــــی مـــانــدی...
لحظه لحظه نزدیک می شوم به شبی که برتر از هزار ماهش قرار دادی
آه
اگر در شب قدر نیز به تو نزدیک نشوم... ؟!
دلـــــــــم گــــــــرفــتــــه اســـتــــــ بـــه داد دلـــــم بـــــــرس
کــــــه دادرســـــی بــهـتـــر از تــــ♥ـــو مـــن نـمــی یـــابـم....
(ادامه مطلب حاوی تصویر)
اگر نبودی
یاد دلم که می افتادم
زیر لب فاتحه ای می خواندم و با سنگ ریزه ها به دیوارش ضربه می زدم...
اگر نبودی...
گفتی که نازل می کنی آرامش را بر قلب مومنان
گیرم که مومن نباشم
اما بنده ی تو که هستم
می شود بر دل من نیز نازل کنی...؟!
هو الذی أنزل السّکینة علی قلوب المؤمنین ( سوره فتح، آیه 4 )
گاه به جایی می رسی
که دیگر نمی توانی "غم" را بنویسی
فقط مجبوری آن را بخوانی و بخوانی...
حالم خراب گشته ز ترس دوریت
ای کاش نرانی مرا ز در
ای قرب تو حاجت دو دنیا مان
چنین آزادی ما چیست جز دوریت یارب
قفس خواهم
مرا در بند خود گردان...
