چرا بهشت؟!

خدایا
بهشت را برای چه بخواهم؟
من تو را می خواهم
حتی اگر خبری از بهشت نباشد...

کاش زائر شوم

چه لحظه ی شیرینی می شود
من... زیر لحد
تو... کنار من
کاش زائر واقعیت شوم...

مرا ببخش این تنها ترین تنها

خدایا
مرا ببخش که گاهی فراموش می کنم
تنها کسی که تنهاست تویی
و خود را تنها پنداشتم!
ببخش که خود را تنها پنداشتم و حضور تو را حس نکردم...

تشکر

با کلمات
با دل
با رفتار
و با هیچ چیز دیگر
نمی توان آنچنان که باید
از تو تشکر کرد
سرورم

خسته شده ام

خدایا

خسته شده ام

از این که گاهی با تمام وجود تو را می خواهم

و گاهی غفلت می کنم

کمکم کن

یاد تو

شعر هایم را

یک به یک - برای تو - می نویسم

می گذارم کنار تاقچه

تا شب ها که به تاقچه اتاقم سر می زنی
بدانی که حتی اگر منتظرت نباشم
حتی اگر عاشقت نباشم
حتی اگر قدمی سمت تو برداشته نباشم
اقلا گه گداری به یاد توام

حضور

حتی فکر لحظه ای دوری تو هم دق می دهد مرا

خواهشی دارم از تو

که درک حضورت را از من دریغ نکنی

ای همراه تمام لحظات من

دستم را بگیر

تو که حال و روزم را می بینی مولا
دستم را بگیر
نگذار در مرداب فرو روم

هر چه صلاح می دانی

خودت می دانی نیت را

به خودت می سپارم

هر چه صلاح می دانی همان کن

تب فراق

چگونه می توانم نام خود را عاشق بگذارم
وقتی که حتی یک بار هم در تب فراقت نسوخته ام؟

شرمندگی

جهنم برایم شیرین تر است
از بهشتی که در آن شرمنده ی تو باشم

فراق تو

خدایا یک سوال
در جهنمت می توان اشک ریخت؟
یا این که جرم است؟
یا هنوز اشک بیرون نیامده خشک می شود؟
می شود بگذاری اگر آنجا رفتم چشمانم ببارد؟!
.
آخر می دانی
اشک ریختن آرامم می کند.
شاید اینگونه راحت تر فراقت را تحمل کنم.

بهشت نمی خواهیم

خدایا

بهشت نمی خواهیم

این را هر جایی که می خواهی بنویس

فقط تو را می خواهیم!

رحمی نما

می خواستم بگویم "خدای من"
اما "من" که کسی نیستم
ای "خدای بنده ات"
بهتر بگویم:
ای"خدای بنده ی بی همه چیزت"
رحمی نما بر این بنده

نه صدایی نه سکوتی

نه صدایت را شنیده ام
نه سکوتت را
خودت می دانی که اگر سکوت کنی جانم می رود
اقلا بگذار صدایت را بشنوم
بلکه این درد انتظار التیام پیدا کند

حج من

سعی بین صفا و مروه ی من
در بین الحرمین است
می گذاری حاجی شوم مولا؟!

عفو تو باید

الهی
عفوک عفوک
عفو تو باید، عفو تو
و گرنه بدون عقو تو خوب می دانی جایم کجاست!

یا حق

این قلم چه سود دارد وقتی بدون تو باشد

وقتی تو از پشت آن پیدا نباشی

وقتی که هیچ دستی را به تو ندهد؟

بسم الله الرحمن الرحیم

توکل بر تو.

مرا به آسمان ببر

دستانم را بگیر

با خود به اوج آسمان ها ببر

از این نفس زمینی خسته شده ام

وقتی احساس تنهایی می کنی...

مولا

دلت که می گیرد

برو سراغ یک چاه

و از ما به چاه شکایت کن

اما بدان از روی دشمنی با تو نیست این ها...

تو مرا نخواهی کجا بروم؟

به عزت و جلالت قسم ای مولایم

اگر هزاران بار مرا برانی از درگاهت

هیچ وقت دست از التماس تو برنمی دارم

( برگرفته از بخشی از مناجات ابوحمزه ثمالی )

عشق می خواهم!

"عشق" که باشد دیگر همه چیز تمام است

عقل و احساس هر دو قد خم می کنند

و خودت را که می نگری سر تا پا در خدمت معشوقی

خدایا! می گذاری عاشقت شویم؟!

سهم من

سهم من نیز همین شده است

تعریف های این و آن را بشنوم

و از دوری کربلایت دق بخورم

مولا! می شود یک شب جمعه...؟!

نوکر نمی خواهی؟

می خواهم نوکر تو باشم ارباب

قبولم می کنی؟

و ثبت لی قدم صدق

دوست دارم قدمم ثابت شود در راه تو

کنار حسین(ع) و یارانش

اما خوب می دانم

بدون کمک تو نمی شود...

زندگی بی تو

مرگ شیرین تر است
از زندگی ای که تو در آن نباشی
یا اباعبدالله

خدایا سلاحم را نگیر

وقتی راه گریه ام بسته می شود

احساس می کنم خلع سلاح شده ام!

"ارحم من رأس ماله الرجاء و سلاحه البکاء"

شفاعت

روز محشر اگر شفاعتت نصیبم نباشد

اقل عذابم به دست تو باشد

یا اباعبدالله