باز هم تا آخر شب پای ماهواره بود؛
باز هم تا آخر شب گلویم پر از بغض بود؛
باز هم آخر شب بغضم ترکید:
"آخه عزیزم اینا همونایی هستن که هشت سال جوونای ما رو گرفتن... می ترسم تو رو هم از من بگیرن"
باز هم آخر شب شد، خوابید، من ماندم و ترس این که دیر بیدار شود...
+
باتوجه به کم بودن تجربه م در زمینه داستان، لطفا نقد کنید.
سراغ کتاب خانه اش رفت
و خاک خورده ترین کتاب را برداشت...
... قرآن
پی نوشت:
خودش را مسلمان می دانست...!
تا چشم بر هم گذاشت
روزش شب شد
و باز چشم بر هم گذاشت
اما دیگر شبش روز نشد . . .!
پی نوشت:
در چشم بر هم زدنی از دنیا می رویم...
او
عمریست که در راه است . . .
این ماییم
که باید
به راه آییم...
چادرش را بوسه زد و گفت
یادت باشد
من
می روم
تا حجابت بماند
. . . و پرواز کرد!
پی نوشت: چه کرده ایم با شهدایمان؟!
بابای من زنده است
فقط
بعد از جبهه رفتنش
در یک قاب عکس
تاقچه نشین شده است
همین!
