بگذار تا بگریم

این سنگ

این هم بغض های گلوگیر

بشکن و خلاصم کن...

پ.ن:

بگذار تا بگریم چون ابر در بهاران

کز سنگ ناله خیزد روز وداع یاران

بسم الله...

آمـاده ی سـفـر بـودنـد

بـرای هـمـسـفـرانـش مـی خـوانـد . . ." هــرکـه دارد هــوس کــربـبــلا بـســم الـلــه " ...

... جـز تــو هـیـچ کـس بـغـضـم را نـفهـمـیـد !

بغض

وقت خداحافظی دوستان

شاید بتوانم اشک هایم را پنهان کنم

اما تو که می دانی، این بغض گلو - که ذکر کربلا کربلایش امانم نمی دهد - دست از من برنمی دارد!

تو بگو چه کنم...؟!

دلمان تنگ کربلای توست...

دلمان برای نفس های کربلا تنگ است / و برای نظر به گنبدت ارباب؛

اینجا بغض ها راه نفس را می بندند / و اشک ها راه نظر را...

آبرو

تمام هستی و آبرویم ارباب؛ گریه های عزای توست...

(شال ماتمت آبرو به من داد / موج پرچمت دل رو داده بر باد ... شاعر؟؟ )

+ صد شکر که هستی...

اشک محرم

یـکـــ یـا حـســیـن^{(علیه السلام)} گـویــم و بـاران رســد ز راه

مـن عـاشـق هــر قـطــره ز اشــکــِــ مـُحـرّمـم

باران هم نتوانست...

امشب

اشک ها هم نتوانستند غم را از دلم بیرون برند

باورت می شود؟!

پی نوشت:

گمان می کردم باران همیشه حال را خوش می کند...

نام تو خود کافیست برای روضه مان...

چــنـد حـــرفــــ نــیـســـتـــــ بـــیـشــتـر نـــام تـــ♥ــو

امـــا بـــرای مـــا هــمــــه حـــرفــــ هـــای آن روضـــه هـــاســتــــ

♥یــا حـــسـیـــن( علیه السلام )♥

یاد تو امید دلش بود و هست...

در دل خود درد داشت،

در دل او جا نبود،

جای به جای دل او پر ز درد،

جای به جای دل او پر ز آه،

جای به جای دل او تنگ بود،

با دل خود حرف زد،

با دل خود درد گفت،

در دل خود یاد کرد،

یاد از آن روزها... :

پیش خودش - زیر لب - زمزمه ها کرده بود؛

پیش خدا؛ در به در او در زده بود هر دری؛

او طلب کرببلا کرده بود.

(ادامه شعر در ادامه مطلب)

گاه نمی توان نوشت غم را...

گاه به جایی می رسی

که دیگر نمی توانی "غم" را بنویسی

فقط مجبوری آن را بخوانی و بخوانی...

باران بدون تو

این روزها

بدون تو

ابرها جرأت باریدن می کنند...

... شاید هم از دوریت می بارند!

اشک هایش گواه بودند...

برای لحظه ای دیدن دوباره ضریحتان تاب نداشت

اشک هایش

وقت دیدن گنبد تو

گواه بود...

السلام علی یا حسین بن علی علیه السلام...

اطلبنا لزیارتک یا مولانا

پی نوشت:

کربـــــــــــــــــلا... :((

چتر نمی خواهم

چتر نمی خواهم

وقتی که باران چشمانم

از جنس تو باشد...

حرم شما...

من بودم و

باران و

چشمانم و

حرمتان...

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا

او می سوزد و ما...

این روز ها

تو می سوزی

اما ما می سازیم...

پی نوشت:

ببخش بابت تمام لحظه هایی که یاد سوز دلت نبوده ایم...

کوچه بارانی

دلم

چشمانی بارانی می خواهد

با ابرهایی از جنس تو...

درد محبان

فـ  ـا  طـ  ـمـ  ـه (س)

هر حرفش یک داغ است

بر دل محبان . . .

می دانست یک روز تمام می شود...

تمام رنج ها را تحمل کرد

آخر می دانست

یک روز

می آید

دوای درد پهلویش...

پی نوشت:

أین معز الاولیا و مذل الاعداء؟!

ابرهای آسمان تو

ابر های آسمان تو

به چشمانم

کوچ کرده اند...

خدایا

بارانی بفرست!

رسم مردانگی نیست...

این رسمش نیست

دستان یک مرد را ببندند

و جلوی او

همسرش را...

:((

چاهی برای درددل

یا أباالحسن

کجایی که ببینی

فرزندت

سال هاست حتی "چاه" هم برای درددل ندارد...

صفای اشک

عجب صفایی دارد

اشک ریختن

زیر پرچم تو

یا اباعبدلله

فراق تو

خدایا یک سوال
در جهنمت می توان اشک ریخت؟
یا این که جرم است؟
یا هنوز اشک بیرون نیامده خشک می شود؟
می شود بگذاری اگر آنجا رفتم چشمانم ببارد؟!
.
آخر می دانی
اشک ریختن آرامم می کند.
شاید اینگونه راحت تر فراقت را تحمل کنم.

فایده اشک

اشک را خدا برای آن آفریده است

که در مصیبت تو ریخته شود

وگرنه چه فایده از این اشک ها؟!