گرفتن آتش در دست...

مادر مقابل چرخ خیاطی کهنه اش نشسته بود و لباس می دوخت : «به بازار رفتم، شلوارهای بازار بدن نما بود.»

حتی یک نمونه اش را که در خانه داشت نشانم داد؛

و این من بودم که جز سکوت و آه حسرت جوابی نداشتم...

+نه از درد دست و پایش گلایه می کرد،

و نه حتی از مردم این روزگار؛

تنها گلایه اش از چرخ خیاطی بود که از سر فرسودگی به سختی می دوخت...

پ.ن:

هرچند که می دانم همه جای بازار چنین نیست؛ اما...