غیبت و غربت

غیبت

غربت

این دو واژه از ابتدا همراه هم نبودند

ما آنها را همنشین کردیم...

انتقام مادرت را بگیر...

یابن الحسن

بانویی میان در و دیوار تو را صدا می زند

کجایی این منتقم پهلوی شکسته ی مادر...

سرسپرده

حسین علیه السلام سرسپرده می خواهد

و ما

دل سپرده هم نیستیم

چه رسد به...

شرمنده ام

نمی دانم چه بگویم
هر بار
قطرات گریه را روی چشمانت جاری کردم
و هر بار
عرق شرم جاری شده ام را پاک کردی...

سکوت اینجا...

شما که نباشید

اینجا

صداها هم چیزی جز سکوت ندارند...

کارهای ما...

دشمنانت به کنار

همین محبان هم

کارهایشان

برای خم کردن قامت تو کافیست

یابن الزهرا

تبریک برای چه؟!

هزار و اندی سال

منتظر فرجش است

و هزار و اندی سال است که هنوز عید ها را جشن می گیریم

جالب تر اینجاست

که به او تبریک می گوییم

آخر چه چیز را تبریک می گوییم؟

محبان بی وفایش را؟!

دردمان دوا نشده است...

می گویند ماه صفر، ماه درد است

اما من می گویم

تا وقتی که نیاید

تمام ماه های سال، ماه دردند...

مجنون که شویم...

مجنون که شویم
لیلایمان هم پیدایش می شود
مجنون که شویم
لیلایمان هم ظهور می کند!

فکر انتظار

درخت ماند
و
خواب زمستانی
و فکر انتظار پرنده ای که کوچ کرده بود
انگار نمی دانست اگر سبز شود پرنده برمیگردد...

دیدار روی یوسف کنعانم آرزوست

( این اولین دو بیتی من هستش که منتشر می کنم، البته یادم نیست اولین دوبیتی سروده شده هم هست یا نه! )

اینجا دو دست و قلم ها از آن اوست

از داغ واقعه خوانم برای دوست:

زندان شده ست زندگیم در فراق تو

دیدار روی یوسف کنعانم آرزوست

کارمان از زندان هم گذشته است...

یابن الزهرا

جالب اینجاست

که زندان هم

نتوانسته است ما را به خود بیاورد

( مرتبط: حبس - فانوس )

آمدیم، نبودید، رفتیم

"آمدیم...نبودید...رفتیم"

یابـن الحسـن!

این سرگذشت حال مــاست

یک عــمر است وقتـی می بینیم شـمــا نیستید

جـای انتظــار...

مـی رویم!

خون دل و ناله...

یا بن الزهرا

خون دل از من برای تو شده است

و ناله ی فراق از تو برای من!

البته خودم می دانم که این ناله ها برای تو یک منتظر نمی شود

چرا که ناله می زنم، اما وقت عمل...

بدون دیدن و شنیدن...

او

حتی صدایم هم نکرد

نشنیده دلم را ربود

ندیده مرا آواره کرد

بدون این که صدایش را بشنوم با او حرف زدم

با من حرف زد

درددل کردم

سنگ صبورم شد

و من همچنان منتظر لحظه ای دیدار او، یا شنیدن صدایش...

دو کلاف نخ برای خریدن یوسف...

ماجرای پیرزنی را شنیده ای که برای خرید یوسف با دو کلاف نخ رفت، تا بگوید من هم هر چه داشتم برای خریدنش آوردم؟

عکس ماجرای ماست

حتی همان دو کلاف را نیز حاضر نیستیم ببریم!

دیگر بس نیست؟

دلم را آتش زدی

دیگر بس نیست؟

نمی خواهی با یک نظر آن را خاموش کنی؟

چیز زیادی که نمی خواهم

فقط یک لحظه دیدن تو...

یابن الزهرا

راست است؟

آقا

راست است که می گویند ما که گناه می کنیم آبروی تو هم می رود؟

راست است که می گویند تو هم گریه می کنی؟

راست است که می گویند تو هم خجالت می کشی؟

آه :((

نگاهم کن...

نمی دانم چه بخواهم از تو

بگویم نگاهم کن

از نگاهت شرمنده می شوم

بگویم نگاهم نکن

مگر من جز امام زمانم که را دارم؟

از من رو برنگردان مولا

اگر تو هم مثل من رو برگردانی

دیگر چه فرقی بین من و توست؟

از کجا معلوم زنده باشم؟

آقا

از کجا معلوم جمعه ی بعد من باشم؟؟

بیا آقا جان، بیا :((

بخت من

برفی نمی بارد
اما
با داشتن اربابی چون تو
بخت من همیشه سفید است
یابن الحسن

تیغ و گردن

تو تیغ بیاور

و من گردن

اصلا این گردن اگر در اختیار تو نباشد چه سودی دارد ارباب؟!

عهد می خوانیم...

چه زندگی یی شده است!

هر روز صبح عهد می خوانیم

و هر روز عصر عهد می شکنیم...

چشمان کور

چشمی که شما را نمی بیند

کور است

یابن الزهرا

چشمانم را شفا بده مولا

دل بال و پر شکسته ام

یادم نمی رود

تو همانی هستی

که وقتی دیدی بال و پر دلم شکسته است

آب و دانه اش دادی

و اجازه دادی در کویت پرواز کند

یابن الزهرا

دلخوشی من

تو را نمی بینم

و صدایت را نمی شنوم

اما باز هم دلم خوش است

چون می دانم حرف هایم را

گوش می دهی

و جواب

یابن الزهرا

مردن بدون دیدن او

فکرش را بکن

یک عمر انتظارش را بکشی

اما

بدون دیدنش بمیری

آقا... دلت می آید که چنین شویم؟؟

انتظار آفتاب

حالا که آسمان ابریست

حال عالم را می بینی؟

عالم هم بیشتر از ما منتظر آفتاب است!

کاش نرسد

کاش روزی نرسد که

من بمانم

و یک پنجره

و یک راه طولانی

و یک عمر تمام شده

در انتظار تو...

حال کویر

چه حالی دارد
کویری که
قطرات باران را
می چشد
و حتی برای لحظه ای
دیدار نصیبش می شود

السلام علی یا صاحب الزمان