با یاد شما حال بهتری دارم...

چه عجیب است

حال دلم؛ حالا!

با خاطرات کربلایتان...

پ.ن:

با یاد شما

یاد آن گذشته ها

حال بهتری دارم

"حال" بهتری دارم...

صد شکر

به اسیر کن مدارا

دل من سخت اسیر حرم کرببلایی شما گشت ارباب؛

"به اسیر کن مدارا... "

دلخوش از یاد شما

مـا کـه از کـربـبـلا جـا مـانـدیـم

دلـخـوش از یـادِ شـمـا در دل هـا . . .

+ مـنِ ویـرانـه چـه آبـاد، بـه لـطـفِ اربـاب ...

ما که دلدار ندیدیم...

در کـربـبـلا جـای بـرای مـنِ ویـرانـه نـبـود

ایـن چـنـیـن بـود کـه دلـدار نـدیـدم ایـن بـار . . .

کربلایت آسمانیست

کربلایت از ما زمینیان چنین دل می برد

با آسمانیان چه خواهد کرد... ؟!

پ.ن:

کربلای تو از اصل آسمانیست...

بسم الله...

آمـاده ی سـفـر بـودنـد

بـرای هـمـسـفـرانـش مـی خـوانـد . . ." هــرکـه دارد هــوس کــربـبــلا بـســم الـلــه " ...

... جـز تــو هـیـچ کـس بـغـضـم را نـفهـمـیـد !

من می مانم و...

نگاه کن
اینجا همه کوله بارشان را بسته اند
همین لحظه هاست که سوی کربلایت حرکت کنند...
... می خواهند من را با این دل تنگ تنها گذارند!

پ.ن:
چه کرده ای با دلم؟!
که کربلا کربلا گفتنش امانم نمی دهد...

بغض

وقت خداحافظی دوستان

شاید بتوانم اشک هایم را پنهان کنم

اما تو که می دانی، این بغض گلو - که ذکر کربلا کربلایش امانم نمی دهد - دست از من برنمی دارد!

تو بگو چه کنم...؟!

دلتنگی نوشتنی نیست...

بـعـضـی حـرف هـا گـفـتـنـی نـیـست ، نـوشتـنـی نـیـسـت . . .

بـغـض کـردنـیـست ، گـریـستـنـیـست ، زار زدن می خـواهـد !

+

فقط مـی تـوانی گــوشـه ای زانـو هـایـت را بـه بـغـل گـیـری

بـغضـت را بـشـکـنـی،

و هـمراه با اشـک هـایـت زیر لــب "کـربـلا کـربـلا" گـویــی . . .

دلمان تنگ کربلای توست...

دلمان برای نفس های کربلا تنگ است / و برای نظر به گنبدت ارباب؛

اینجا بغض ها راه نفس را می بندند / و اشک ها راه نظر را...

نغمه ی قرآن

دل هــا هـمــه بـی تــابــــ تــو اربــابــــ ؛

وقـتــی ز بــلـنــدی بـرســد نـغــمـه ی قـــرآن . . .

+ صـوتــــ حـجــازیـت عــالـم تکـان دهــد؛ قــرآنِ رویِ نـیــزه! چــه زیـبــا صــدای تــوسـتــــ . . .

حسرت زیارت

این بار هم از راه حریمت

برای من

حسرت ماند...

+ ای کاش که من نیز مسافر بودم...

حسرت زیارت

کم کم مسافران راهی می شوند ،

من می مانم و حسرت یک زیارت اربعینت...

مکن ای صبح طلوع

آسـمــان هـا و زمـیــن غـرق بـه خــون خـواهــد شـد،

مــکــــن ای صــبـــــح طــلــــوع . . .

دلم هواییست

دلم هواییست،

اما تقصیر من نیست

حتی تقصیر دلم هم نیست

همه چیز از هوای کربلای توست

که اینقدر هوایی می کند

دل را...

+دلی هواییِ توست

آبرو

دلم آبرو می خواهد،

از جنس آبی که از دستان سقا ریخت؛

دلم آبرو می خواهد...

شیرین تر از عسل...

با آن سن کمش

مرگ را "أحلا من العسل" می دانست

اما من ...

جدایی و پریشانی...

فـقــط زیـنــبـــ ( سلام الله علیها ) نـبــود؛

هـر کــسـی کـربـبـلا دیــد ، پـریــشـان تــر شــد . . .

+ الـهــی ور افـتــد نـشــانِ جـدایـی . . .

+ دلـــی هــوایـیِ تـــ♥ــوســـتــــ . . .

دوای دردهایی...

دوای درد دل فقط

تربت کربلای توست...

+ دلی هواییِ توست

(السلام علی من جعل الله الشّفاء فی تربته ( زیارت ناحیه مقدسه ) )

در کربلا بودم اگر... 2

دسـتــان مــن

ســرشــارِ از شــور و وفــا

در کــربـلا بــودم اگــر . . .

پی نوشت:

واقعیت شاید گونه دیگر می بود اگر آنجا بودم، اما آرزو که عیب نیست ...

در کربلا بودم اگر...

در راه تو

تن یک طرف

سر یک طرف

در کربلا بودم اگر ...

دل من کرببلای تو طلب می کند ارباب

لـحــظـــه هـــا مـی گــذرنــد و دل مــن کــربــبـلای تـــ♥ــو  طـلـبــــ مـی کـنــد اربــابــــ و آه...

آه از ایــن درد دلــم کـز حــرمت جــا مــانـدسـتــــ . . .

+دل مـن تــابــــ جــدایـی ز تـــ♥ــو  اربــابــــ نــدارد هــرگــــز

همه عالمم وصل توست...

اصــلا بـــرای وصـــل تــ♥ـو  مـن آمــدم زمـیـــن

جـــز کــربــ♥ـلای تـــو جــایــی نـبــاشـدم . . .

+ هـــوای تـــ♥ــو از ســـر نـمـــی رود جـــانــآ

مرا نران...

لــطـفـــا مــــرا سـریـعــاً بــه خـــود رســــان

مـن دوری حــرمـتـــــ نـیـــســتـــــ طـــاقـتــم

هوای تو دارد سرم

مــی بـیــنـی اربـــابـــــ

هــوایـی کــربـلایــتــــ شـــده ام.

نــه!

مــن نــشـــدم

تـــو هــوایــیـــم کـردی...

+ تـــرس دوری از تـــو، و هـــوایـتــــ، تـــابـم نـــدهــد ...

کل ارض کرببلا...

کــل ارضٍ کــربـبــلا

قـبـــول

امـّـا هـیــچ کـجـــا حــرم اربــابــــم نـمــی شـــود...

عالمی حیران توست...

تــرانـه خـــوان!

بــنـگـــر وجــد عـــالــم را

کـــه از غـــزل غــزل تـــرانــه ی کـــربـــ و بــلایــتــــ حــیـران اســـتـــــ

کربلای تو را می خواهم...

می گفت کربلا ندیده ام

نیمه ی شعبان کربلای تو را دید

و برگشت

امروز شنیدم که می خواهد دوباره سوی تو آید

﹏﹏

一 دلــدارم!

﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏

一一 مــن هــم دل دارم

﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏

一一一 کـــربــلا مـــے خـــواهـم . . .

﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏﹏

+ دلـِـ  ویــران شــده ام ... آهـ

یاد تو امید دلش بود و هست...

در دل خود درد داشت،

در دل او جا نبود،

جای به جای دل او پر ز درد،

جای به جای دل او پر ز آه،

جای به جای دل او تنگ بود،

با دل خود حرف زد،

با دل خود درد گفت،

در دل خود یاد کرد،

یاد از آن روزها... :

پیش خودش - زیر لب - زمزمه ها کرده بود؛

پیش خدا؛ در به در او در زده بود هر دری؛

او طلب کرببلا کرده بود.

(ادامه شعر در ادامه مطلب)

تپش دل

تـــــمــام تــپـــشــش

بـهـــر کـــربــ♥ــلای تـــوســتـــــ

ایــــن دل

یــــا حـــســ♥ـــیـــن ^{(علیه السلام)}. . .

(ادامه مطلب حاوی تصویر)