برگ ها می ریزند

تقویمی هم در کار نبود

از ریختن برگ برگ دل

آمدن پاییز را می دیدم ؛

می بینم...

دلهره

به جان شهر دلهره افتاده است

جانتان سلامت

آقاجان...

صاحب

نوشته بود "صاحبان قلم"

به خود گرفتم!

دیدی...؟!

فراموش کردم صاحب تویی...

وقتی به یادم نیاوری همین می شود دیگر...

من

فراموش کارم

،

لطفا

هر از چند گاهی

به

یاد

فراموش کار

بیاور

...

پی نوشت:

هیچ بودم / هستم...

دلم پرهیاهوست...

امشب

همه جا صحبت شماست

و دل پر هیاهوی من

بی قرار کلمات"همه جا"...

***

آقای مهربان

چه خوش قدم گذاشتید بر زمین...

انیس النفوس، انیس تنهایی من...

شنیده ام که من هم می میرم،

از تنهایی می ترسم...

***

از تنهایی می ترسم،

و گمانم آن مهربان هم این را می دانستند

آخر گفتند " سه جا می آیم... "

صلی الله علیک یا علی بن موسی الرضا

پی نوشت:

شکر خدا که سایه ای بر سر ماست...

دل پریشانی پاییز

همیشه عشق نیست

گاه آشفتگی ها

واقعا دل مردگیست

پژمردگیست،

گاه پاییز

بهاریست که پژمرده شدست...

_ میلاد عرفان پور : "پاییز بهاریست که عاشق شده است"

پی نوشت:

بیا ،

بهار می شوم...

آشفتگی

بر من خورده مگیر...

ماه من!

برکه نیز آشفته می شد

اگر تو را نمی دید...

_ عشق آباد:

مثال چشم تو

مثال آسمان!

مثال قلب من

مثال برکه است!

عکس آسمان

درون برکه ام چه دیدنی ست..

ویرانه ای حیران شده...

چشمانتان از جنس خورشید است و من،

سرشار از ترس شب و

حیران چشمان شما...

و من امید حرم دارم...

من هم امیدوارم...

آخر خودم یک روز دیدم

در آسمان حریمتان کلاغ پر می زد...

خیالت از کنار من گذشت...

خیالت از کنار چشم من دوباره رفته است و چشم من هنوز هم غریبه مانده است... ماه آسمان کجاست؟!

***

صدای بی قراری دلم شنیده ای و از کنار من گذشته ای و باز هم به من خبر نداده ای...؟!

باورم نمی شود...!

پی نوشت:

الهی... لاتَکِلنی إلی نَفسِی طَرفَةَ عَینٍ أبَدا

مرا به حال خود رها مکن...

بی قراری

هر بار - از تو - بی قرار نوشتم

این بار...

ای باوفا

بی قراریم کجاست؟!

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند، آیا بود...

هر بار که دیدارتان آمده ام

یک جمله دلم را عجیب به بازی گرفته است

"یا فاطمة اشفعی لی فی الجنة"

آیا بود که خاک را به نظر کیمیا کنید ای بانو؟!

میلاد حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها مبارک

به من رحم کن، بی قرارم، بیا...

بی تو

دلی که نفس های آخرش... ؛

بی تو به سر رسد این عمر دل خوشی...

***

امشب

به رسم عیادت... ؛

یک امشبی دوباره پایبندِ رسوم باش...

***

ای مبدأ شفا

دلم

بی قرار توست...

ای باوفا طبیب

دلم... ؛

(درد دوری است)

***

***

+دریافت کنید " به من رحم کن... بی قرارم... بیا... ؛؛ کجا بغضمو جا بذارم؟ بیا... " _{(شاعر؟؟)}

غرق نگاه گشته ام، غرق زیبایی...

مرا با تو

نظرها هست،

گاه گاهی...

تو را با من

نظرها هست

هر گاهی...

***

راستی

چه خوشبخت است

آن بی قرار که سرشار نگاه تو گشته ست...

راستی

چه خوشبختم

که سرشار نگاه تو...

بی قراری برای تو زیباییست...

من دل پریش تو ام

بی قرار تو

یک عبد دل شکسته و هرچند بی وفا...

***

ای باوفا!

بنگر مرا، که غریب و شکسته ام

بنگر مرا

که عدل تو است و خرابه ام

***

پی نوشت:

بی قرار تو شدن خوشبختیست...

در انتظار باران

آخـر از چـشــمِ تـــو سیـراب نـگــشـتـم

آخـر از چـشــمِ تـــو . . . ای حـضـرت بــاران

"دیدار یار غائب دانی چه ذوق دارد؟!

ابری که در بیابان بر تشنه ای ببارد..."

سعدی