جشن و عزا

بعضی از ما باید
هر سال عزا بگیریم
عزای تولد
که یک سال دیگر به گناهانمان اضافه کردیم
و بعضی باید جشن بگیریم...

این رسمش نیست...

عبد باشیم یا نباشیم

او ربوبیت می کند

اما این رسم بندگی نیست...

دردمان دوا نشده است...

می گویند ماه صفر، ماه درد است

اما من می گویم

تا وقتی که نیاید

تمام ماه های سال، ماه دردند...

من هم مثل یک آهو...

مگر فقط آهو ها دل دارند؟

من هم ضامن می خواهم مولا

مجنون که شویم...

مجنون که شویم
لیلایمان هم پیدایش می شود
مجنون که شویم
لیلایمان هم ظهور می کند!

فکر انتظار

درخت ماند
و
خواب زمستانی
و فکر انتظار پرنده ای که کوچ کرده بود
انگار نمی دانست اگر سبز شود پرنده برمیگردد...

کبوتر بودن هم عالمی دارد!

دور معشوقت بگردی

و بعد آن

به دور از هر دغدغه

روی گنبد

کنارش

بنشینی...

کبوتر بودن هم عـــالمی دارد

یک چتر غفلت...

یک چتر

در کویر

وقت باران

تمام برنامه هایش را به هم زد...

یادتان هست؟

یادتان هست مولا؟

بارها

وقت خداحافظی

کنار ضریحتان

قول هایی رد و بدل شد...

قرار شد شما باز دعوت کنید

و من...

بارها شما به قول نداده تان عمل کردید

و من...

چلچراغ

در فکر یک چلچراغ هستم

یک چلچراغ از هزاران!

دیدار روی یوسف کنعانم آرزوست

( این اولین دو بیتی من هستش که منتشر می کنم، البته یادم نیست اولین دوبیتی سروده شده هم هست یا نه! )

اینجا دو دست و قلم ها از آن اوست

از داغ واقعه خوانم برای دوست:

زندان شده ست زندگیم در فراق تو

دیدار روی یوسف کنعانم آرزوست

مگذار بدون دیدنش...

از روزی می ترسم که کار ازکار بگذرد
وهمچنان منتظر یک نگاه باشم
خدایا
مگذارهیچ عاشقی بدون دیدن معشوق از دنیا برود

خداحافظی با تو...

آخر چطور با تو خداحافظی کنم؟

دو ماه بدنم با تو خو گرفته است

حالا چگونه تو را کنار بگذارم؟

پی نوشت:

یادم باشد

حالا که می خواهم با پیرهن مشکیم خداحافظی کنم

چند وقتی یک بار به آن سر بزنم

تا ماجرای نوکر و ارباب فراموشم نشود...

سرچشمه

هر چه به سرچشمه نزدیکتر باشیم آبش زلال تر است
خدایا
سرچشمه ها را نشانمان داده ای
توفیق نوشیدن بده...

بگذارید دمی راحت باشد...

جماعت
شما بروید به سقیفه برسید
بگذارید پیغمبرمان دمی از شما راحت باشد...

پرواز کبوتر

آسمان تا هر جا که بخواهی بال توست
کافیست بخواهی کبوتر باشی
تا بال ها به پروازت درآورند

مسافرت...

چمدانش را بست، گفت می خواهم به سفر بروم

پرسیدم: کجا به سلامتی

_یه جای خوب! تو هم چمدونت را ببند...

_من دیگه واسه چی؟ من که قصد سفر ندارم

_هممون مسافریم، قصد هم نداشته باشی به زور می برنت، اگه از قبل چمدونت رو نبندی برات سخت تره!

( چمدانمان را که می بندیم نباید زیاد سنگینش کنیم...

یک کفن کافیست

بار اضافی که نمی گذارند ببریم، تازه جریمه هم دارد! )

قربة الی...

قبل از انجام گناه

تفألی به دفتر نفس زد

می خواست ذره ای به "قربة الی الشیطان" بودن کارش لطمه وارد نشود!!

رضایت نامه

روزگار عجیبیست

شیطان

از بعضی ها

رضایت نامه می گیرد

و بعد آن

سرشان را می برد

سختی ها...

سختی ها

شاید برای این است

که صورت های سیاهمان

با سیلی سرخ شود

کارمان از زندان هم گذشته است...

یابن الزهرا

جالب اینجاست

که زندان هم

نتوانسته است ما را به خود بیاورد

( مرتبط: حبس - فانوس )

خورشید تابان

می گویند شب شده است
اما حرفشان را باور نمی کنم
من یقین دارم خورشید شب ها هم می تابد،
هرچند که عمریست پشت ابر است!

بوی مرگ

سایه ام بوی مرگ می دهد

انگار

مرگ

سایه سایه با من آمده است...

کلاغ های سیاه

به سیاهی کلاغ ها نگاه نکن
و حتی اگر دلشان سیاه بود باز هم روی حرف هاشان تأمل کن
گاهی گوهرها با همین کلاغ ها می رسد

هنوز باورم نمی شود...

نمی گویم تعطیل است

دل که تعطیل نمی شود

فقط

حالش خوب نیست

غم زده است!

هنوز باورم نمی شود امید جان...

حالا که رفتی...

حالا که به آسمان رفتی

یادت باشد

این پایین یک عده دلتنگ تو می شوند

گه گداری به آنها سر بزن...

( تقدیم به دوست عزیزم امید غفارلو که لحظاتی پیش خبردار شدم پدرشون فوت کردن، جهت شادی روحشون فاتحه و صلوات )

آمدیم، نبودید، رفتیم

"آمدیم...نبودید...رفتیم"

یابـن الحسـن!

این سرگذشت حال مــاست

یک عــمر است وقتـی می بینیم شـمــا نیستید

جـای انتظــار...

مـی رویم!

دستم به قلم نمی رود...

این دست را همیشه تو گرفته ای

و به قلم برده ای

حالا که دستم به قلم نمی رود هم باید خودت آن را بگیری!

کار دل...

تا مرحله ای کار را باید به عقل سپرد

اما پس از آن دیگر هیچ کاری از دست عقل برنمی آید

باید دست به دامن دل شد

ناله از شیطان

نالیدن از دست شیطان چه سود دارد

وقتی که

ما خودمان بدون شیطان هم کار عصیان را پیش می بریم؟

( " من از بیگانگان هرگز ننالم / که با من هر چه کرد آن آشنا کرد " )