دوری و دوستی

اگر قرار است
دوری و دوستی باشد
نزدیکی و دشمنی
تا آخر عمر به این دوری راضیم...

تب فراق

چگونه می توانم نام خود را عاشق بگذارم
وقتی که حتی یک بار هم در تب فراقت نسوخته ام؟

شرمندگی

جهنم برایم شیرین تر است
از بهشتی که در آن شرمنده ی تو باشم

گریه به حال خودم...

دوست دارم یک شب تا صبح

مانند تو

به حال این محب تو بگریم

گلدان

هیچ وقت نفهمیدیم

جای گل نرگس داخل گلدان است

و به این وضع راضی ماندیم...

قدم به قدم

قدم به قدم می رود
و از ما دور می شود
آه ای محرم
نمی خواهم از تو دور شود
مرا نیز با خودت ببر

خاک

کاش خاک شوم
تا پدرم ابوتراب شود!

امضای ارباب

چه ماجرایی شده است برات کربلای من
سال هاست منتظر یک امضا مانده ام

تاریکی

منتظر 3 روز تاریکی آخر ماهند
و من عمریست منتظر پایان این تاریکی

عالم تسبیح گوی و من خاموش...

هر پود عالم را که نگاه می کنم
با یک نغمه تار می زند
می شنوی؟!
تمام دنیا دارند سمفونی وحدتش را اجرا می کنند
از "تمام دنیا" جا نمانی!

فراق تو

خدایا یک سوال
در جهنمت می توان اشک ریخت؟
یا این که جرم است؟
یا هنوز اشک بیرون نیامده خشک می شود؟
می شود بگذاری اگر آنجا رفتم چشمانم ببارد؟!
.
آخر می دانی
اشک ریختن آرامم می کند.
شاید اینگونه راحت تر فراقت را تحمل کنم.

امیری حسین و نعم الامیر

کاش امیری، حسین بود
کاش می توانستم با افتخار این عبارت را بگویم
نه این که وقتی می گویم یادم به نافرمانی ها بیافتد...

حصار دل

کاش می شد یک حصار دور دل کشید
و کلیدش را فقط به اهلش داد

بی دردی

چه درد بزرگیست
بی دردی
خدا نیاورد...

اتفاق خوب

یک روز خوب همه چیز تمام می شود
انتظار ها، بی کسی ها، تنهایی ها

بالاخره یک روز خوب،

می افتد

آن اتفاق خوب

عالم سیاه پوش است

به مشکی پوشیدن من چه کار دارید؟
بروید به عالم گیر دهید
که از ازل سیاه پوش حسین(ع) است

باغبان دل

وقتی باغبان حسین علیه السلام باشد
دیگر چه باک از پژمرده شدن دل؟!
فقط کافیست آن را پیش باغبانش ببری...

قرار دل بی قرارم

بی تو دلم قرار ندارد
با من بمان
ای قرار دل بی قرارم
نگذار دلم باز بی قرار نبودنت شود

گریه های جامانده

تصمیم دارم بعد این

کمتر روضه ات را بنویسم

جایش روضه های نوشته ام را بخوانم

فکر کنم

و گریه های جا مانده را ادا کنم

یا اقلا وقت نوشتن حواسم را جمع کنم

و نگذارم گریه ای جا بماند!

گلمان را پرپر نکنیم

گل را به دست گرفته بود و پرپر می کرد:
می آید، نمی آید، می آید، نمی آید...
گفتم:
قول می دهم یک جمعه گلمان بیاید
فقط خواهش می کنم پرپرش نکن

شب سیاه

حتی اگر من شب باشم
باز هم با خورشیدی چون تو روز می شوم
کاش نیمه شبی در این آسمان دلم طلوع کنی
حتی اگر شده پشت ابر باشی...

نه صدایی نه سکوتی

نه صدایت را شنیده ام
نه سکوتت را
خودت می دانی که اگر سکوت کنی جانم می رود
اقلا بگذار صدایت را بشنوم
بلکه این درد انتظار التیام پیدا کند

خورشید و ابر

ابراهیم را یادت است؟
راه ستاره ای را گرفت
و هستیش را در بیابان گذاشت
من هم دوست دارم دنبال این خورشیدی که پشت ابر ها دارم بروم
و هستیم را میان بیابان گذارم
بلکه زمزمی جوشد...

عطر نام تو

نامت را که می برم

عطر عجیبی در فضا می پیچد

نمی دانم این عطر سیب از کجاست

فقط می دانم دوست دارم مدام صدایت کنم

حسین(ع) حسین(ع) حسین(ع) حسین(ع)...

انتظار را صرف کنید

از جلسه امتحان که برگشت تا یک هفته در تب بود و حرف نمی زد
برگه امتحانش را نگاه کردم
تمام سوالاتش را جواب داده بود الا سوال آخر:
"انتظار" را صرف کنید

تا آسمان هفتم

نیزه ها تا آسمان هفتم اوج گرفته اند
پایین تر از آن جای این سر ها نیست...

حج من

سعی بین صفا و مروه ی من
در بین الحرمین است
می گذاری حاجی شوم مولا؟!

چقدر فهمیدن سخت است

هر کار کنیم هیچ وقت نمی توانیم بفهمیم
چقدر سخت است هزار و اندی سال منتظر باشی...
نمی توانیم بفهمیم!

عفو تو باید

الهی
عفوک عفوک
عفو تو باید، عفو تو
و گرنه بدون عقو تو خوب می دانی جایم کجاست!

ما و گل نرگس

چه ماجرایی داریم ما
گل نرگس را می چینیم
دلش را می شکنیم
و خیلی راحت در خیابان هامان می فروشیمش!