زینب گونه زیستن

برای زینب(س) گونه زیستن

باید

وقتی که

کوهی از مصیبت می بینی

فقط بگویی

مارأیت الا جمیلا

یک نگاه

می گویند نگاه اول اگر غیر عمدی باشد اشکالی ندارد

اما

شاید لفظ نامحرم هم برایم صدق نمی کند

که یک نگاه غیرعمدی هم به شش گوشه ات نینداخته ام

( پی نوشت: می دانم تو رئوف تر از این حرف هایی... اما دل است دیگر، کربلا می خواهد. وقتی نصیبش نشود گله می کند! )

بخت من

برفی نمی بارد
اما
با داشتن اربابی چون تو
بخت من همیشه سفید است
یابن الحسن

ولت نمی کنم

هیچ جا نمی روم

اصلا زیرانداز هم نمی خواهم

همینجا

جلوی در

روی خاک ها

می نشینم

مگر یک بنده به جز خانه ی صاحبش کجا را دارد خدای من؟!

نه بال می خواهم و نه...

نه بالی می خواهم

و نه پوتین

حتی اگر جنگی در کار نباشد

باز هم می توانم پرواز کنم!

( پی نوشت: کاش برسد به دست سید شهیدان اهل قلم... )

تیغ و گردن

تو تیغ بیاور

و من گردن

اصلا این گردن اگر در اختیار تو نباشد چه سودی دارد ارباب؟!

از دوریت می ترسم

خدایا

می ترسم

پای طناب دار دوری از تو روم

و تو مرا نجات ندهی

گذشت...

خدایا شرمنده ام...

تو با اینکه من بد بودم از من گذشتی

اما

من با اینکه تو خوب بودی از "من" نگذشتم!

صفای اشک

عجب صفایی دارد

اشک ریختن

زیر پرچم تو

یا اباعبدلله

خدایا من مقصرم

من مقصرم مولا

اما

مگر تو بخشنده نیستی؟؟

مرا ببخش...

دل بال و پر شکسته ام

یادم نمی رود

تو همانی هستی

که وقتی دیدی بال و پر دلم شکسته است

آب و دانه اش دادی

و اجازه دادی در کویت پرواز کند

یابن الزهرا

دلخوشی من

تو را نمی بینم

و صدایت را نمی شنوم

اما باز هم دلم خوش است

چون می دانم حرف هایم را

گوش می دهی

و جواب

یابن الزهرا

مردن بدون دیدن او

فکرش را بکن

یک عمر انتظارش را بکشی

اما

بدون دیدنش بمیری

آقا... دلت می آید که چنین شویم؟؟

منتظران

خودت را جای مولایت بگذار

با داشتن امثال من و تو

چه کم دارد از خون دل؟

باز هم ندیدمت

حالم را دیدی

باز هم سراغم نیامدی

گل نرگس

گفت زمستان که شود گل نرگس می روید

حالا عمریست که زمستان شده است

اما او نمی دانست

تا بهار نشود

گل نرگس نمی روید

انتظار آفتاب

حالا که آسمان ابریست

حال عالم را می بینی؟

عالم هم بیشتر از ما منتظر آفتاب است!

او...

تا او اینجاست
دیگر چرا من و تو غصه بخوریم؟
توکل بر او...

پنجره

چشمانت را باز کن

صدای زنگ قافله می آید

گمانم

پیراهن آورده اند

کاش نرسد

کاش روزی نرسد که

من بمانم

و یک پنجره

و یک راه طولانی

و یک عمر تمام شده

در انتظار تو...

آرام دلم

تا تو نباشی

که این دل آرام نمی گیرد

نمی خواهی به من سر بزنی؟

حال کویر

چه حالی دارد
کویری که
قطرات باران را
می چشد
و حتی برای لحظه ای
دیدار نصیبش می شود

السلام علی یا صاحب الزمان

کمی درد

در بساطت کمی "درد" پیدا می شود؟
برای خودم نه... برای نفسم!
می خواهم هیچ وقت غافل نشود کیست.

حضور و غیاب ایام

روز ها
یک به یک حاضری زدند
شنبه... حاضر
دیگر عادتم شده؛ شنبه های بی پناهی
یک شنبه... حاضر
یک شنبه ها هم همه تکراری
دوشنبه... حاضر
دوشنبه یعنی شروع بی قراری
سه شنبه... حاضر
بی قرار تر از بی قراری، اوج اوج تنهایی
چهارشنبه... حاضر
چهارشنبه انتهای بی نوایی
پنجشنبه... حاضر
پنجشنبه ها بوی یار می دهد، بوی رهایی، بوی تمام شدن این جدایی
جمعه...
جمعه...
جمعه...
جعمه ها شده انتظار
جمعه ها شده انتظار روی یار
انتظار روی یار منتظر
منتظر ولی... بدون یار

یاد تو

شعر هایم را

یک به یک - برای تو - می نویسم

می گذارم کنار تاقچه

تا شب ها که به تاقچه اتاقم سر می زنی
بدانی که حتی اگر منتظرت نباشم
حتی اگر عاشقت نباشم
حتی اگر قدمی سمت تو برداشته نباشم
اقلا گه گداری به یاد توام

حضور

حتی فکر لحظه ای دوری تو هم دق می دهد مرا

خواهشی دارم از تو

که درک حضورت را از من دریغ نکنی

ای همراه تمام لحظات من

راضیم

کربلایت را هم ندهی به من
باز راضیم
همین محب تو بودن از سرم زیاد است

حسرت

این روز ها کار من شده پرخوری

مدام می خورم

حسرت کربلای ارباب را

عشق خالص

خالص ترین عشق دنیا
برای تنها ترین معشوق دنیا

دستم را بگیر

تو که حال و روزم را می بینی مولا
دستم را بگیر
نگذار در مرداب فرو روم