لک الخلق و الأمر*
دیگر من چه کاره ام
تو خود مالکی
هر چه خواهی انجام بده . . .
*مناجات ابوحمزه ثمالی
لک الخلق و الأمر*
دیگر من چه کاره ام
تو خود مالکی
هر چه خواهی انجام بده . . .
*مناجات ابوحمزه ثمالی
خـــــداونــدا
ایــــــن روزهــــــا
کـــــه بــه خـــــودم نــــگـاه مــــی کــــــنــم
مــــی بــیـــنــــم واقـــــعــا هـــیـــچ نـــــدارم
هـــیـــــچ . . .
پــــــس وای بـــــر مــــن اگــــر مـــرا بــــــرانــی
دانم
من لایق آن نیستم که یادم کنید در دعایتان
پس التماس می کنم
التماس دعا . . .
امــشـــبــــ
بـگـــیــر
تـــــمـام دنـیـــا را
از مـــن . . .
سـیــــدی...اخـــرج حـــبــــ الـــدنـیــا مــن قـلــبـــی (مناجات ابوحمزه ثمالی)
پی نوشت:
فقط خودت بمان در قلبم...
لحظه لحظه نزدیک می شوم به شبی که برتر از هزار ماهش قرار دادی
آه
اگر در شب قدر نیز به تو نزدیک نشوم... ؟!
ساعتی مانده به شب نوزده ماه رمضانت
آه
می بینی؟
انگار آخر آنچه می ترسیدم دارد به سرم می آید
که شب قدرت بیاید و من آماده ات نباشم...
پی نوشت:
خودت آماده کن دلم را برای حضورت...
دل مـن پــــر نــگـشـــوده ســــتــــ در ایـــن شـــهــر غـــریـــبـــــ
جــــز هـــمــــانـــجـــا کــــه دلــــم ذکـــــــر تــــ♥ـــو بـــر لـبــــ دارد
تــــــ♥ـــــو کــــــــه ربّـــــــی و خـــــــــودتــــــــ مــــــی دانـــــــــی
بـــــــــال پـــــــــرواز مـــــن از ذکــــر تــــ♥ـــو نــشـــأتــــ گـــیـرد . . .
(ادامه مطلب حاوی تصویر)
دلـــــــــم گــــــــرفــتــــه اســـتــــــ بـــه داد دلـــــم بـــــــرس
کــــــه دادرســـــی بــهـتـــر از تــــ♥ـــو مـــن نـمــی یـــابـم....
(ادامه مطلب حاوی تصویر)
وقـــتــی کــه تــــ♥ـــو مـقـصــد و مـقـصــود هــر پـرنــده یـی
بـا بـــال هـای شـکـــسـتــه نـیــز پـر زنـنــد
پـرنــدگـــان . . .
(ادامه مطلب حاوی تصویر)
من به امید نگاه تو
نفس می کشم اینجا
در این شهر پلید
و در این آب و هوای پر از ناپاکی
تو خودت
لطف کن و پاک نما
این هوای نَفَسم را...
گـــذشــتــــ ایـــنـهــمه روز از رمـــضـان
ولـــی مـــن
هنــوز از تــــو دورم خــــــــدا . . .
گاه
نوشته ها نیز
دم از تو می زنند
اما پاهایشان به سمت دیگری می رود
اگر نبودی
یاد دلم که می افتادم
زیر لب فاتحه ای می خواندم و با سنگ ریزه ها به دیوارش ضربه می زدم...
اگر نبودی...
اگر حال من را می پرسی
راستش
چندان خوب نیستم
اما باز هم شکراً لک یا رب...
گفتی که نازل می کنی آرامش را بر قلب مومنان
گیرم که مومن نباشم
اما بنده ی تو که هستم
می شود بر دل من نیز نازل کنی...؟!
هو الذی أنزل السّکینة علی قلوب المؤمنین ( سوره فتح، آیه 4 )
ناآرام که می شوم
می فهم
گاهی یاد تو از قلبم بیرون می رود...
الا بذکر الله تطمئن القلوب
دیگر
قلم هم نمی تواند
از پس غصه هایم بر آید
...نگاه تو باید مرا . . .
حالم خراب گشته ز ترس دوریت
ای کاش نرانی مرا ز در
ای قرب تو حاجت دو دنیا مان
چنین آزادی ما چیست جز دوریت یارب
قفس خواهم
مرا در بند خود گردان...
الهی
رضاً برضائک
خودت مگذار جز راه رضای تو راهی روم
احفظنی بحفظک یا حفیظ
بگذار با تو باشم
با بهانه و بی بهانه
آنگاه که مقصود تویی تو...
( مقصود تویی کعبه و بتخانه بهانه ست
مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو
شیخ بهایی )