هفت روز...

هفت روز دیگـــــــــر

بـــ ـ ـــدون تـــ ـ ـــو ...

کی تمام می شود این جدایی گل زهرا؟؟؟

گل نرگس فروشی

این روز ها

خیابان ها

پر شده است از فروشندگان گل نرگس

چقدر ساده می فروشند...

کجایی گل زهرا؟

کجایی گل زهرا

دلم گشت هوایی گل زهرا

و دارم زدلم از تو سوالی گل زهرا

از این دل تو رضایی گل زهرا؟

و آیا بودش تا شنود از تو ندایی گل زهرا

و یا چون که شکستم دل تو، سخت از آن زار و جدایی گل زهرا؟!

عزیزٌ علیَّ...

دو بیتی یی در مناجات با عزیزی که ندیدمش...

عزیزم چه عزیز است نگاهت ننمودم

نظر ها همه سوز است، نگاهت ننمودم

نگاهی که تو دیده ست، چه روزش گذرد شب

نگاهم شب و روز است، نگاهت ننمودم

 

( عزیزٌ علیَّ أن أری الخلق و لا تُری - سخت است بر من که خلق را ببینم و تو را نبینم )

نمی دانم چرا جوابت را...

نمی دانم سلام من سلام نیست

یا گوش هایم گوش نیستند

که جوابت را نمی شنوم...

السلام علیک یا اباصالح المهدی

همنشین خورشید

با خورشید که همنشین شوی

دیگر دلت به کمتر از آن راضی نمی شود

حتی اگر خورشیدش پشت ابر باشد...

انفرادی

زمانه ی عجیبیست

یک نفر را هزار و اندی سال به انفرادی فرستاده ایم

درها را به رویش قفل کرده ایم

مدام برایش زبان درازی می کنیم

و می گوییم:

بیا پیش ما...

هزار سال تنهایی

هزار سال تنهاییت پر نشد

انگار فقط تنهاترین کس است که تنهایت نگذاشته است

اما می دانم

هرچقدر هم تنهاییت زیاد باشد

به بینهایت نمی رسد

یابن الزهرا

سیر شده ام

سیر شده ام

از

دنیای

بدون تو...

السلام علیک...

صدایت را نمی شنوم

اما می دانم

جوابم را می دهی

السلام علیک یا بقیة الله فی ارضه

کویر و جنت

این کویر

با یک نگاه تو جنت می شود

مولا جان...

باز هم...

باز هم

امسال

جشن تاجگذاری

بدون او بود...

( پی نوشت:
تاج واقعی آن است که ارباب ما دارد
تاج خلیفة اللهی... )

معنای انتظار

ما چه می فهمیم معنای انتظار را؟

انتظار را آن امامی می فهمد

که هزار و اندی سال خون دل خورده است

بیا مولا...

به ناله های گل میان در و دیوار قسمت می دهم مولا

بیا...

نامردی شهر ها

نامردی مدینه و کوفه و سامرا و... حرف است

آنها هم شهر های معمولی هستند!

اگر چنین بگوییم

تمام دنیا نامردند

چرا که هزار و اندی سال است فرزند زهرا تنهاست...

غیبت و غربت

غیبت

غربت

این دو واژه از ابتدا همراه هم نبودند

ما آنها را همنشین کردیم...

صاحب این دل

می گویم "دل من"

اما

خوب می دانم

صاحبش تویی یابن زهرا

انتقام مادرت را بگیر...

یابن الحسن

بانویی میان در و دیوار تو را صدا می زند

کجایی این منتقم پهلوی شکسته ی مادر...

پهلوی شکسته ی ارباب...

کوچه همان کوچه است

آنجا با ضربه ها به پهلوی مادر زدند

اینجا با نگاه ها به پهلوی فرزندش...

شرمنده ام

نمی دانم چه بگویم
هر بار
قطرات گریه را روی چشمانت جاری کردم
و هر بار
عرق شرم جاری شده ام را پاک کردی...

سکوت اینجا...

شما که نباشید

اینجا

صداها هم چیزی جز سکوت ندارند...

کارهای ما...

دشمنانت به کنار

همین محبان هم

کارهایشان

برای خم کردن قامت تو کافیست

یابن الزهرا

تبریک برای چه؟!

هزار و اندی سال

منتظر فرجش است

و هزار و اندی سال است که هنوز عید ها را جشن می گیریم

جالب تر اینجاست

که به او تبریک می گوییم

آخر چه چیز را تبریک می گوییم؟

محبان بی وفایش را؟!

دردمان دوا نشده است...

می گویند ماه صفر، ماه درد است

اما من می گویم

تا وقتی که نیاید

تمام ماه های سال، ماه دردند...

مجنون که شویم...

مجنون که شویم
لیلایمان هم پیدایش می شود
مجنون که شویم
لیلایمان هم ظهور می کند!

فکر انتظار

درخت ماند
و
خواب زمستانی
و فکر انتظار پرنده ای که کوچ کرده بود
انگار نمی دانست اگر سبز شود پرنده برمیگردد...

دیدار روی یوسف کنعانم آرزوست

( این اولین دو بیتی من هستش که منتشر می کنم، البته یادم نیست اولین دوبیتی سروده شده هم هست یا نه! )

اینجا دو دست و قلم ها از آن اوست

از داغ واقعه خوانم برای دوست:

زندان شده ست زندگیم در فراق تو

دیدار روی یوسف کنعانم آرزوست

کارمان از زندان هم گذشته است...

یابن الزهرا

جالب اینجاست

که زندان هم

نتوانسته است ما را به خود بیاورد

( مرتبط: حبس - فانوس )

آمدیم، نبودید، رفتیم

"آمدیم...نبودید...رفتیم"

یابـن الحسـن!

این سرگذشت حال مــاست

یک عــمر است وقتـی می بینیم شـمــا نیستید

جـای انتظــار...

مـی رویم!

خون دل و ناله...

یا بن الزهرا

خون دل از من برای تو شده است

و ناله ی فراق از تو برای من!

البته خودم می دانم که این ناله ها برای تو یک منتظر نمی شود

چرا که ناله می زنم، اما وقت عمل...