"شاعر شدن یعنی فقط حسرت
فقط حسرت
یعنی تو دانشگاهی و من پشت کنکورم"*
یعنی تو از اول کنار زندگی بودی
من در تمام زندگی،
از دل...
چه دل سیرم .
یعنی تمام آرزویم... : عاشقی هایم فدای تو
اما دلم... ،
من با دلم در دیدنت هر لحظه درگیرم.
یعنی من از عاشق شدن تنها تو را دیدم،
ای مهربان!
از چشم من پنهان مشو،
هر روز می میرم...
*مطلع از سرکارخانم حانیه دری
هر بار
اتفاق از پشت بام خانه ی "تو" می افتد،
می شکند ...
؛
می شکنم ...
من از تاریکی شعر شب امروز می ترسم
از آن آیینه ی بشکسته در طوفان
من از دوری ز تو ای جان
من از بی روحی دنیاست ترسم
* * *
و ای کاش که آید ز سفر او،
که آرامش دل هاست...
+اللهم عجل لولیک الفرج
*خواستم بحر طویل باشه، مسلما مشکلات زیادی داره، مثل سایر موارد خوشحال می شم گوشزد کنید.
امشب دل من تاب ندارد نگهم خواب ندارد و کسی جز تو برایم غزل ناب ندارد؛ و دعا می کنم امشب: رسد آن روز که گویم دل من جز پسر فاطمه(س) ارباب ندارد.
(ادامه شعر در ادامه مطلب)
دل مــ ـ ـن
تــــا بــه خـــ♥ـــدا
یـــکـــــ قـــدم فـــاصـلـــه دارد؛ امــّـا . . .
قـــفـســش بـــال و پـــرش را بــسـتـســـتــــ . . .
...
مـــی شـــود بـــاز کـنـــی
دربــــ قـفــس را
تـــ♥ــو خــــدایـا؟!
پی نوشت:
می شود
بی هیچ چون و چرایی
تو رها گردانی
هر که در بند گرفتار شده ست؟!
در دل خود درد داشت،
در دل او جا نبود،
جای به جای دل او پر ز درد،
جای به جای دل او پر ز آه،
جای به جای دل او تنگ بود،
با دل خود حرف زد،
با دل خود درد گفت،
در دل خود یاد کرد،
یاد از آن روزها... :
پیش خودش - زیر لب - زمزمه ها کرده بود؛
پیش خدا؛ در به در او در زده بود هر دری؛
او طلب کرببلا کرده بود.
(ادامه شعر در ادامه مطلب)
وزن شعرم
بدون تو
به هم ریخته است...
آنقدر سنگین وزن شده که دیگر نمی تواند به پروازم در آورد!
یک عمر بُدی گرم عبادت ای دل،
یک عمر بُدی ز ذکر یارت غافل
برگرد به سویش و پایان ده
یک عمر، عبادتِ بی حاصل
شاید امشب نفسی از طرف ماه آمد
یا که شاید خبری از دل آن چاه آمد
آید آن روز که از جان همه فریاد زنیم:
حافظا! یوسف گمگشته ات از راه آمد...
بستان بـاعث غـم را مـن ز هـجـر تــو شـکستـم
بـنــمـا بـال و پــرم را که رسـد بر تـــو دو دستـم
باید این دل ز پس نفس بر آید
و به پرواز در آید
و رها گردد از این دوری و غربت
و از این رنج و ز محنت
و جدا گردد از این زاری و هجران
می خواهم
شعری شوم سپید
تا تو مرا بسرایی
ای حسرت همه لحظه های من
چشم های تو،
ای فرزند فاطمه(س)...
فضه!
مادرم را دریاب...
مادرم بین در و دیوار است
( این اولین دو بیتی من هستش که منتشر می کنم، البته یادم نیست اولین دوبیتی سروده شده هم هست یا نه! )
اینجا دو دست و قلم ها از آن اوست
از داغ واقعه خوانم برای دوست:
زندان شده ست زندگیم در فراق تو
دیدار روی یوسف کنعانم آرزوست
وقتی زمین خیلی تیره می شود
برف
این روزگار سیاه را
زیر خود می پوشاند
اما
کاش احتیاجی به برف نبود
کاش
زمین را
کثیف نمی کردیم
