حسرت دامانت...

اینهمه روز

پایین نیزه ها حسرت دامان تو را می کشید

حال چگونه سر از دامانت بر دارد؟!

صلی الله علیک یا رقیة بنت الحسین

راحتی من و بابا

عمه کجایی که ببینی
من و بابا
چقدر راحت شده ایم!

انتظار خورشید

تا به حال شده منتظر خورشید باشی

و بعد از جایی که حتی فکرش را نمی کنی خورشید طلوع کند؟

مثلا از داخل تشت، جلوی دخترش!

راه درددل

بغض با گلویش شروع به نبرد کرد
تازه راه درددلش باز شده بود
از دردهای اسیری با پدر می گفت...

گره گشا

با دستان کوچکش

چه دست ها که نمی گیرد

و چه گره ها که باز نمی کند

سه ساله ی ارباب

روضه بخوان

می خواهم خودت، برای خودت، روضه مکشوف بخوانی
یک روز برو به بیابان
چادر بزن
غروب که شد چادر را آتش بزن و پا برهنه روی خار ها فرار کن!

عمود خیمه

بابا؟!

عمو که هنوز آب نیاورده است

چرا عمود خیمه را می کشی؟؟؟

ارث مادری

تعجب نکن از سیلی خوردن سه ساله
این ارث مادریش است

کاش خسته نشوند

کاش اسرا خسته نشوند
هنوز که چیزی نگذشته!
ماجرا ها از زندگی بی حسین(ع) مانده است

بابایم سر دارد...

از مدینه که می آمدیم بابایم سر داشت
حالا هم سر دارد
اما فقط سر دارد...

غم عمه روی دلم مانده...

همه غم هایم مال تو بود
و درمانشان می کردی
حالا همه غم های من مال خودم
اما بابایی تو غم های عمه را درمان کن

حالا هیچ کدام را ندارم

از مدینه که می آمدیم

گاهی کنار پدر بودم

گاه روی دوش عمو عباس

گاه در بغل داداش علی اکبر

اما حالا...

خدا را شکر کن

خسته که می شوی

به صورت پدرت نگاه کن

اما خدا را هم شکر کن

که نباید پدرت را در تشت ببینی...

کاش زودتر می آمدی

نمی گویم چرا آمدی
اما کاش زودتر می آمدی
و سه ساله ات را با خود می بردی

خرابه

دلم را می بینی؟

خرابه شده است!

اما دختر سه ساله ات ثابت کرد که تو به خرابه هم قدم می گذاری...

مهمان

عمه ببین:

آخر بابا پیش من آمد!

دیگر از این خرابه خسته شده ام...

حالا نوبت من است به مهمانی او بروم.