ای کاش که یادت نرود هرگز از دلم...

تمام دانه دانه زمین خوردن ها

از روزیست

که تسبیح ذکر تو پاره شود...

پ.ن:

مرا به یاد خودت دار؛ برای همیشه...

آتش

آتش سوزان است

اما نه به مقدار نبودن تو...

پ.ن:

دوزخ از دوری تو سوزان است...

رفتی تو از بر و من در به در شدم...

نگاهم به در

از روزی که با رفتنت در به درم کرده ای...

پ.ن:

کی می شود که باز دلم با تو سر کند...

رها نکن مرا...

من که می دانم آخر این بنده را تنها نمی گذاری

بیا و زودتر تمام کن این غم ها را...

پ.ن:

با تمام غم ها

عشقت آتش زندگانیست...

مرا بی محبتت نگردانم...

"القلب حرم الله..."*

مگذار که جز تو به حریمت آید...

*القلب حرم الله، فلاتسکن فی حرم الله غیرالله. ( قلب حرم الله است، پس در حرم الله جز الله را راه مده. ) - امام صادق علیه السلام.

پ.ن:

دلِ بیتاب هوایت دارد...

آرام، به دل نشسته ای...

قلمی که از تو مانده را که به دست می گیرد دلش آرام می شود،

اینجا تمام یادگاری هایت آرامش بخش است...

پ.ن:

"الا بذکرالله تطمئن القلوب"*

*قرآن کریم

تنها بمان، پیش چشم دلم بمان...

تنها تو را ز دلم خواستم، نشد؛

آخر نشد که دلم با تو دم زند...

پ.ن:

تنها بمان؛

پیش چشم دلم بمان / تنها بمان...

کرم نما

عمریست که بی نور دیده گشته ایم؛

خداوندا! نگاهی...

پ.ن:

خوشا آن دم که روی یار بینُم...

یا سامع کل نجوی

یا سمیع! یا اسمع السامعین! ای خدای شنونده...!

بنده ای بیچاره در این گوشه ی دنیا کارش به آه و ناله کشیده است...

پ.ن:

خداحافظ ای خانه ی خوب او...

یا سامع کل نجوی

یا سمیع! یا اسمع السامعین! ای خدای شنونده...!

بنده ای بیچاره در این گوشه ی دنیا کارش به آه و ناله کشیده است...

پ.ن:

خداحافظ ای خانه ی خوب او...

حوّل حالنا...

تو که زمین با این عظمت را چنین بهاری می کنی...

خواهش می کنم:

حوّل حالنا الی احسن الحال

باورم نمی شود من نیز...

تعجب ندارد که هنوز باور نکرده ام سفر را

من کجا و خانه ات ؟!

راستی...

شاید بیچاره تر از من ندیده ای که چنین مسکین نوازی می کنی

خواستم بگویم

صد شکر، که فکر بیچاره ترین ها نیز هستی...

پ.ن:

چهار روز تا سفر مانده و چنین در حیرتم از تو...

پ.ن۲ :

حلال بفرمایید دوستان، ان شاءلله عازم مدینه منوره و مکه مکرمه هستم.

پس شتابان به سوی خدا بروید *

"فَفِرّوا إلی الله..." *

پس کجایی / ای بهترین پناهگاه؟!

^{* سوره مبارکه ذاریات، آیه شریفه 50}

و من یتوکل علی الله...

تو که باشی

". . . فَهو حَسبُه"⁽¹⁾ / فهو حسبی ...

^{(1) "وَمَن یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّـهِ فَهُوَ حَسْبُهُ" ؛ سوره مبارکه طلاق، آیه شریفه 3}

بگذار به یادت باشم...

نه صرفا مخاطب خاص؛

که خاص ترین مخاطب عالمی... تو که چنین مخاطب قرار دادنت دلم را آرام می گرداند...

پ.ن:

الا بذکر الله...

پ.ن2 :

می شود دل آرامم شوی؟!

اسیر آسمان تو

از این قفس ها بیزارم

آزادی می خواهم

رهایی می خواهم،

می خواهم به آسمان پرواز کنم،

آنجا که تو قفس داری...

+بگذار اسیرت باشم...

الرئوف

گمان نمی بردم/ نمی برم/ نخواهم برد

که تو رو برگردانی...

نمی بردم، نمی برم، نخواهم برد.

دلی که می گیرد...

گاه احساس می کنی دلت گرفته است؛ اما نمی دانی دلیلش چیست

با خودت فکر می کنی، چیزهایی به ذهنت می رسد، اما نه...

+ باز احساس می کنی دلت گرفته است؛ و باز هم نمی دانی دلیلش چیست...

پ.ن:

با خودم فکر می کنم، چیزهایی به ذهنم می رسد، اما می گویم تو مهربان تر از این حرف هایی...

پ.ن2:

می گویند دلی که می گیرد را باید پیش تو آورد؛

"این هدیه را اگر نپذیری کجا برم؟!"

...حرم الله

جا خوش کرده اند این درد ها

در قلب هایمان;

همانجا که به ما گفته اند باید فقط حریم تو باشد!

چشمان بسته

چشم بند که ببندم

راهت هر چه نورانی باشد

نخواهم دید...

پ.ن:

می خواهم چشمانم را "تو" باز کنی...

چشمان بسته

چشم بند که ببندم

راهت هر چه نورانی باشد

نخواهم دید...

پ.ن:

می خواهم چشمانم را "تو" باز کنی...

تنهایمان نگذار...

أنیس

یعنی همدم

من لا أنیس له

یعنی کسی که همدمی ندارد

یا أنیس من لا أنیس له... ما جز تو را نداریم، دل های بی کسمان را تنها مگذار...

ناله های کودکی

کودکیم شکایت دارد

از این روزها

طفلک، مدام ناله می زند

گریه می کند

دست و پایش را بر زمین می کوبد

و با آن نگاه معصومانه اش

دلم را آتش می زند...

خدیا

به داد این کودک برس

که هنوز کودک است و مراقبت تو را می خواهد...

بگذار در هوای تو باران شوم خدا...

کـویــر کـه بـبــارد دیـگــر کـویــر نـخــواهـد بــود . . .

مـی شـود اذن بــاریـدنـم دهــی ؟ !

پ.ن:

بگذار در هوای تو باران شوم، خدا...

+ دلــم "هـوای تــو" مـی خـواهـد . . .

من کجا و تو کجا...

به منِ غمزده رخصت دادی

که به اندوه دگر ذکر تو بر لب آرم...

+ من کجا و ذکر تو بر لب آوردن...

+ صد شکر که هستی

+ چه غم وقتی تو پایان تمام رنج و دردی...

پ.ن:

هر چه از نعمت هایت بگیری باز هم باید شکر گویم

که گرفتن نعمتت نیز خود نعمت است...

فقط ای کاش حکمت ها را نیز نشانم دهی

نه این که ندانم حتما حکمتیست

"ولکن لیطمئنّ قلبی..."

بسوزان ...

آتش بزن

خاکستر را به باد ده

نیست کن

دل شوق تو دارد...

مرا ببر

گفتی می آیی

گفتی می خری

گفتی می بری

... پس کجایی؟!

- می ترسم باد تمامِ "من" را ببرد... -

پ.ن:
مرا از این دیار میل رفتن است؛ مرا ببر...

منِ من!

این روزها

نه در

نه دیوار

نه کوه

هیچ کدام راه من به تو را سد نکرده اند که نابودشان کنم

هیچ کدام...

این روز ها فقط منِ من بین من و تو قرار گرفته است

تو بگو چه کنم...؟!

( اقتباس از اگر دری میان ما بود )

این همه سختی راه، همه هیچ است...

گر بدانم

که تو بر قله ی این کوه هستی

این همه صخره ی پر رنج همه هیچ بوَد...

پ.ن:

من تو را می خواهم

با تمامِ سختی...

دلتنگ توام...

جان مولا نظری بر دل حیرانم کن،

دل من سخت هوای تو به سر دارد و بس ویران است...

+الهی و ربی، من لی غیرک؟!