درد دل!
يكشنبه, ۲۹ مرداد ۱۳۹۱، ۰۱:۱۶ ق.ظ
بسم الله الرحمن الرحیم
می گویند باید سوخت و ساخت، اما من میگویم با بودن او باید ساخت، اما سوختن نه...
همان کسی که حتی اگر هیچ کس هم برای گفتن دردت پیدا نشود باز هم مطمئن هستی که او صدایت را می شنود. و همیشه همدم توست.
اما کاش لااقل آنقدر ایمانمان قوی بود که همیشه وقتی با او درددل میکردیم جوابش را هم می شنیدیم... در اینصورت شاید دیگر "درد دل" معنی نداشت! یا حداقل شاید باقی ماندن" درد "در دل معنی نداشت، و دیگه هیچ دردی نگفته و جواب نگرفته نمی موند!
پ.ن: میخواستم درددل کنم تو این پست، اما گاهی اوقات فقط به خودش میشه درد ها رو گفت!
