جهنم

شما که نباشید

باران شهرمان

بر جهنم می بارد!

پ.ن:

مولا

کجایید؟!

جهنم کافی نیست... ؟!

زمستان برفی

سبز

زرد

سفید

بی بهارتان زمستانی برفی می شوم مولا...!

کجایی خورشید؟!

گاه به زمین زیر پایم حسادت می کنم

او دور تو می گردد

و من...

- کجایی خورشید؟! -

برف هم ببارد ملالی نیست، به لطفت می مانم...

پاییزی بودم

پاییز رفت

زمستانیم کن

می خواهم زیر برف ها نیز همینجا بمانم

تا بیایی

بهار...

پ.ن:

کاش که لطف تو شامل حالم گردد و رخصت ایستادنم دهی...

یلدا

خوشا آنان که امشب لحظه ای بیش

به یاد مهدی زهرا(عج) نشینند...

پ.ن:

یلدا بر آنانکه یک لحظه بیشتر برای یاد خدا یافته اند مبارک باد...

وقتی نباشی

وقتی نباشی

جمعه می ماند و

یک دنیا حرف نگفته...

گوش های ناشنوا

هذا یوم الجمعه، اما هنوز صدایت به گوش نمی رسد؛

امان از گوش های ناشنوا...

+اللهم عجل لولیک الفرج

تو کجایی؟!

جـای پــایـتــــ را هــر روز مـی بـیــنـم؛

پــس تــو کـجــایـی؟!

+أیـن بـقــیـةالـلــه . . .

جمعه ای بارانی

بـاران / بـی قــرار / گـاه گــاه / . . .

مــا / بـی قــرار / گــاه گـاه / . . .

_ کــی مـی شــود تــو هـم بـبــاری ؟!

+هنوز هم انتظار جمعه ای بارانی...

کی می شود که به پایان رسند...

کی می شود که به پایان رسد همه

شب های سرد و سیاه نبودنت...

+السلام علیک یا صاحب الزمان

تکرار بی تو بودنم سخت است...

"روزهــا و

روزهـــا و

روزهـــا و

روزهـــا"!

ایــن هـمــه نـبــودنِ تـــو مـی کـُـشـد مـــرا . . .

+تــکـرار نـبــودنـتـــ چـه قَـدَر سـخــتــــ مـی شــود . . .

باران

با این زمین خشک؛

خداوندا

چرا باران نمی بارد؟!

+اللهم عجل لولیک الفرج

آواز پاییزی پرندگان...

نمی دانم این پرندگان برای چه می خوانند

شاید نمی دانند اینجا پاییز است

روز جمعه

و خورشید دارد از پیش ما می رود

یا شاید این ها را می دانند اما آنها هم دلتنگند

و می خواهند نوحه سرایی کنند

که باز هم منتقم خون خدا نیامد...

پاییز و بهار

پاییز را دوست ندارم

اصلا / حالا که تو نیستی / بهار را هم دوست ندارم / ای تنها بهار دنیا ...

پ.ن:

چه بهار ها که پاییز شدند و تو نیامدی...

صبوری

مـی دانــم

خـودتــــ از مــا مـشــتـاق تــری بـه بــازگـشـتــــ ؛

امـّـا مـولا جـان

صـبــر مـا نـه بـه انــدازه ی صـبــر تـوسـتــــ ،

الــعــجـــل . . .

کور است چشمی که نبیند تو را...

پــیـــراهـنــتــــ کـجــاسـتــــ ؟!

شــایـــد کـه بـیــنـایــم کـنــد . . .

پی نوشت:
خدانکند که چشمی نابینا شود...

آرزوی شیرین

ای وصل تو آرزوی شیرین

برگرد...

پی نوشت:

هذا یوم الجمعه، روز صادق ترین رویا و آرزو

عیدی

امـشـبــــ

از تـــو هــدیـــه مـی خــواهـــم مــولا

یــکــــ هــدیـــه از جـنــس چــشـمــان تـــ♥ــو

از جــنـس نـگــاه تـــ♥ــو

از جـنــس نــور تـــ♥ــو

امـشــبــــ هــدیـــه مــی خــواهــم . . .

پی نوشت:

هــدیـــه، عـیــدی، هــبـه، بـخــشـش، لــطـفـــ ، کــرَم، مـحــبــّـتـــ ، هــر چــه مـی خــواهـی اسـمـش را بــگــذار، امــشــبــــ تـــ♥ــو را مـــی خــواهــم . . .

+ دلـــی هــوایـیِ تـــ♥ــوســـتــــ . . .

هر روز بوی غدیر می آید...

هنوز دستی در دست پیمبر است

و ما مردم جای بیعت به کار خود مشغولیم

صلاح چنین بودست...

ایــن کــه روی تـــو نـبــیـنــم، هـمــه تـدبـیــر تـــو اسـتــــ ،

دل مــن تـابــــ نـدارد بــه قــدومـتـــ اربــابــــ

ورنــه لـطـفـــ تــو بـســی بـیــشـتــر اسـتــــ . . .

 

پی نوشت:

گـویــا صــلاح کــارم چــنـیــن شـدســتــــ . . .

مخاطب خاص من

مـخــاطـبــــ هــایـشــان را خـــاص مـی دانـنــد؛

مــن هــم مـخــاطـبــم را خـاص مـی دانــم

امـا مخــاطـبــــ مــن از هـمــه خــاص تـــر اسـتــــ . . .

ای خــاص تــریــن مـخــاطـبــــ دنـیــا! بـرگــرد

چه دلتنگند گوش های من...

چــه دلـتــنـگــنــد

گـــوش هـــایِ مــن

بــرای صــدآیــتــــ . . .

پی نوشت:

کسی چه می داند

شاید روزی صدایت را شنیده اند، اما نشناختند ...

وقتی نباشی...

وقـتــی نـبـــاشـــی در دلــــم

چـــه تـنــگــــ مـی شــود . . . 

+ دلـــی هــوایـیِ تـــ♥ــوســـتــــ . . .

بی تو مهتاب شبی...

مــنِ بـی تـــو

مــنِ تـنـــهـا

مــنِ دلــگــیــر از ایـــن دوری دل هـــا

مــنِ غــمـگــیـن و پـــر از غـــم

کـــه بــه ســر یـــاد تـــو دارم ،

بــی تـــو تـنــهــا و پـــر از دردِ دل و غـــم ، و پـــر از یـــاد تـــو اربـــابــــ ؛

مهتــابــــ شــبـی . . .

بــــاز از آن کــوچـــه گــذشـتــم . . .

+ هـــوای تـــ♥ــو از ســـر نـمـــی رود جـــانــآ

_{[ بی تو مهتاب شبی، باز از آن کوچه گذشتم / همه تن چشم شدم خیره به دنبال تو گشتم / شوق دیدار تو شد لبریز از آن جام وجودم / شدم آن عاشق دیوانه که بودم ؛ فریدون مشیری ]}

آهسته تر گذر کن

آهسته تر از شهر من امروز گذر کن

این شهر شلوغم همه گرم است به تکرار نبودت

قرآن ناطق

امـــامــ

قـــرآن نـــاطـق اســتـــــ . . .
. . . هـــمــان کــــه « لا یـَـمـَـسـُّــه إلّا الـــمُـطَـــهـَّــرون » ( سوره مبارکه واقعه، آیه 79 )

پ.ن : چــنـــیـن اســتـــــ کــه نـمـی بـیــنـمـتـــــ . . .

یک روز آید

من شک ندارم
می آید آن روز رهایی
شک ندارم

+ گــشـتـــه دل ـخـســـتـــه و بـــی تـــابــــ ؛ نــگــــارمـ ! دریـــابــــ . . .

حسرت

امانم را بریده است

حسرت!

کجایی که ببینی حالم را... ؟!

کاش در یادمان بودی...

نــمــــی گــــویـــم بــه خـاطــــر ایـــن مـســـابـقـــه - بـــه قــــول بـعـضـــی هـــها "دربـی" - از یـــادمـــان رفــتـــــی

فـقـــطـ مـــی گـــویــــم

کـــــــاش انــدازه ی هــمـــیــــن "دربـی" در یــــادمـــان بـــودی...

این هفته هم نیامدی...

امروز نیز

خورشید آمد و رفت

اما

تو

نیامدی

ای خورشید...

پی نوشت:

این جمعه هم گذشت . . .