هر بار پاییز مال من شده ست...

هـــر بـــار کــه فـصـــل هـــا را تـقـسـیـــم کـردیــم

نــیـ ـمـــه ی دوم ســـال بــه مــن رســـیـد

+ بـــا یـکــــ پـایــیـــز بـیــشـتــر...

عالم تنهاست، بیا...

عالم

بی تو

چه تنهاست،

بیا...

نگذاشت تنها شویم...

شنیده ام

آنگاه که تو رفتی

دیگران گمان می کردند که تنها شده اند

اما جانشینت نگذاشت گمانشان به حقیقت بپیوندد...

پی نوشت:

وفات حضرت امام خمینی رحمةالله علیه تسلیت باد

دل وسیع تو...

آسمان

با تمام وسعتش

مقابل وسعت دل تو کم می آورد

دلی که از وسعتش "دورترین ها از تو" هم در آن جا می شوند...

پی نوشت:

خودم به چشم دیدم

که من هم در دلت جایی دارم

با آنکه دورترینم از تو...

خدا با من است...

خدا با من است

حتی اگر

من با او نباشم...

او می سوزد و ما...

این روز ها

تو می سوزی

اما ما می سازیم...

پی نوشت:

ببخش بابت تمام لحظه هایی که یاد سوز دلت نبوده ایم...

بغض

یک بغض نفس گیر

از جنس نبودن تو

گیر کرده است

در گلویم...

برگ‌ریزان

تو که نیستی

پاییز هم

دل خوشی ندارد

از این برگ‌ریزان...

بس غریبیم

غربتمان در دوری تو معنا می شود . . .

مولا

سری بزن به ما

که بس غریبیم...

طعم فراموش شدن...

گمانم

بعد مولا

این شهدا باشند

که بهتر از همه طعم فراموش شدن را می چشند...

جمعه نویسه - قرار ما...

قرارمان نبود

که بی "او"

قرار داشته باشیم . . .

. . . قرارمان بود؟!

هوای حرم

در آن شب جمعه

هوا هوای حرم بود

همه هوای دلم

در این شب جمعه

هوای تو دارد

این دل مسکینم

پی نوشت:

آقا... دلم تنگ است، تنگ...

دلم برای هوای حرمتان تنگ شده است

برای لحظه ای زیر قبه تان گریستن

آه...

السلام علیک یا اباعبدالله

اردیبهشت با تو...

هوای اردیبهشت

جان می دهد

برای "لحظه" ای با "تو"...

پی نوشت:

هوای بهاری

بدون "تو"

کامل نمی شود...

(@بهار اگر تو نباشی شبیه پاییز است-عشق آباد)

بی کسی

خواستم از بی کسی ها گله کنم

اما می دانم

تو از دیگران بهتر می فهمی

که بی کسی چه سخت است. . . 

پی نوشت:

غریب تر از تو در عالم نیافته ام...

قرار دل بی قرارم

دلم بی قرار است

کجایی

ای قرارگاه دل ها...؟!

پی نوشت:

خدایا... قرار دل های بی قرارمان را برسان . . .

باید این دل ز پس نفس بر آید

باید این دل ز پس نفس بر آید

و به پرواز در آید

و رها گردد از این دوری و غربت

و از این رنج و ز محنت

و جدا گردد از این زاری و هجران

هیچ کس...

هیچ کس

جز علی(ع)

نمی داند

نبودن فاطمه(س) یعنی چه...

پی نوشت:

مگر هر کسی ام ابیها می شود؟!

دلش خون است...

اصلا این واژه ها چه می فهمند

دل مولا چه خون از دست ما

این واژه ها - همه - محدودند . . .

باید به راه آییم

او

عمریست که در راه است . . .

این ماییم

که باید

به راه آییم...

مولایم حق دارد

حق دارد

صبرش کم شود

کسی که چنین همسری از دست دهد...

( ...قَلَّ یا رسول الله عن ضفیّتک صبری... _  ...ای فرستاده خدا از برای دخترت صبرم کم گردیده... امیرالمومنین )

مادر... رفت! :((

خانه ی علی(ع)

دیگر

یاس

ندارد . . .

پی نوشت:

مادر . . . رفت! :((

علی(ع) تنها می شود...

گریه های شبانه مادر گواهی می دهند

او هم می دانست

بعد او

غیر چاه

علی(ع) کسی را نخواهد داشت . . .

ارث مادری

مادرت می دانست

تو هم مانند او غریب خواهی شد

اما بین در و دیوار

تو را صدا زد... یا مهدی (عج)

پی نوشت:

غربتت ارثیست مولا،

اجداد تو نیز غریب بودند...