همه بی نوایان

بی نوایان شهرمان همه پُر از نبودن تو اند

و من

پُر تر از همه؛

ببخش...

پی نوشت:

خوشا با تو بودن

بدون بام و هوا

هوایی تو ام و بی هوای تو ماندم

چه بی نواست دلم، بدون بام و هوا!

هوای من باش، حوّای من باش، خدای من باش

نمی دانم، هر چه تو گویی، فقط: با من باش...