هجر تو با دلم چه ها که نکرد...

بستان بـاعث غـم را            مـن ز هـجـر تــو شـکستـم

بـنــمـا بـال و پــرم را            که رسـد بر تـــو دو دستـم

بــزدا جــور و ستم را            بـــــربـا ایـــن دل مـســتــم

تو بگیـر دست دلم را           دل خــود را بــه تـو بـــسـتم

بـنـگـر چــشـم ترم را            و مـبـیــن تـــو دل پــسـتــم

و مـبـنـد بـاب کـرم را            که بـه امـیــد تـــو هـسـتـم

بـپذیـر بنـده ی کـم را            که تو هستی همه هستم

بشـکن پــای سرم را            گه که پـیش تــو نـشـستـم